Historia Parafii św. Franciszka z Asyżu W Prażmowie
Tak Historię Parafii św. Franciszka z Asyżu W Prażmowie opisał w kalendarzyku parafialnym na rok 1934 ks. Bolesław Brajczewski:
Księga sądowa ziemi czerskiej wspomina, że Prażmów istnieje już jako parafia w roku 1406. Akty założenia parafia nie posiada, bo spłonął w pożarze jak zaświadcza wizytacja generalna z roku 1649. Kościół pierwotny drewniany zbudowany był ku czci świętych męczenników Wita i Modesta, którym dzień piętnasty czerwca jest poświęcony. Jak mówią stare akta, stał ten kościół na pagórku nad łąkami, rozpościerającymi się nad rzeką Jeziorką mając od wschodu lasy a od zachodu wydmy piaszczyste. Od roku 1452 do 1479 plebanem był tu ksiądz Bernard. W tym tez czasie ks. Mikołaj Trycz, kanonik płocki i ks. Piotr Trycz, proboszcz sochaczewski, wyjednali u biskupa płockiego zezwolenie na założenie parafii Pieczyska, która obejmowała wsie: Pieczyska, Pieczyska Wola i Barcice, należące przedtem do parafii Prażmowskiej. Zaznaczyć tu wypada, że te wsie należały wówczas do rodziny Tryczów. Powstał też wtedy w Pieczyskach kościół murowany pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny i św. Marii Magdaleny.
Kościół pierwotny drewniany w Prażmowie stał około 200 lat; jak bowiem świadczy wizytacja tegoż kościoła z roku 1616, że wówczas by zrujnowany dla ubóstwa i starości, a ściany groziły zawaleniem. O dalszych losach kościoła prażmowskiego dowiadujemy się z pamiętnika Ulryka Werduna, który ze swojej podróży po Polsce pisze pod dniem 3 kwietnia 1672 roku co następuje: z Grzegorzenic do Tarczyna 2 mile… stąd jedna mila do Plazmowa. W Prażmowie dwór szlachecki ze wsią, lezący pomiędzy piaszczystymi gruntami nad jeziorem. Tu się urodził Mikołaj Prażmowski prymas Polski. W roku 1656 spalono w wojnie szwedzkiej wszystko do gołej ziemi. Zbudowano nowy dwór z drzewa i położono fundamenty kamiennego kościoła”. (Czekały one około 200 lat zanim wybudowano w 1806 roku obecny murowany kościół). „Tymczasem – pisze dalej pamiętnikarz – nabożeństwo odprawia się w małej kaplicy drewnianej”.
Z rąk Prażmowskich przeszedł majątek Prażmów do rodziny Rostworowskich. Następnie właścicielami byli Czołchańscy, później minister z czasów Pruskich baron Klewitz, od którego w roku 1805 za sumę 800 000 zł nabył dobra prażmowskieg Franciszek Ryx, bratanek starosty piaseczyńskiego, byłego kamerdynera króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przez sto lat majątek Prażmów pozostawał własnością rodziny Ryxów.
Około roku 1800 ówczesny dziedzic Prażmowski Piotr Czołchański wzniósł kościół murowany, obecnie stojący, lecz go zupełnie nie wykończył. Dopiero w 1817 roku Franciszek Ryx budowy dokończył i wewnątrz cały kościół urządził. O dokonaniu tego dzieła świadczy tablica kamienna nad wielkimi drzwiami na frontowej dzwonnicy wmurowana. Poświęcenia kościoła w roku 1808 dokonał ks. Antoni Kotowski oficjał, i w tymże roku nabożeństwa do nowego kościoła zostały przeniesione.
Dzwonnica wykończona została w 1871 roku, wreszcie parkan murowany wokoło kościoła został postawiony staraniem ks. Antoniego Łukaszewicza (1893-1899). Plebania stara drewniana była zbudowana w roku 1849 o pięciu mieszkalnych izbach, gontem kryta. Z plebani tej przebudowano dzisiejszą organistówkę. Nowa zaś obecna plebania murowana staraniem ks. Franciszka Kuleszy kosztem parafian rozpoczęta w roku 1901, a w listopadzie 1902 roku skończona kosztowała 5679 rubli”.
Ksiądz Brajczewski odszedł z parafii w roku 1937 a w czasie II Wojny Światowej został uwięziony przez hitlerowców w obozie koncentracyjnym Dachau i tam oddał swe życia za Boga i Ojczyznę. Po świątobliwym księdzu Bolesławie parafię przejął ks. Ludwik Kowieski. Gruntowny remont zaniedbanego kościoła przeprowadził ks. Ryszard Szmołda pod koniec lat osiemdziesiątych. Po nim proboszczem został ks. Wacław Czarnowski, który w roku 2011 przekazał parafię obecnemu proboszczowi ks. Tadeuszowi Polakowi.
Historię proboszczów do 1934 roku opracowała p. Barbara Kuklewska na podstawie kalendarza na 1934 rok, wydanego dla parafian przez ówczesnego proboszcza ks. Bolesława Brajczewskiego.
